عدس یکی از مغذی ترین و متنوع ترین پروتئین های گیاهی است. از خانواده نخود و لوبیا است و از آسیا و آفریقای شمالی نشات گرفته است. آنها بسیار کم چرب هستند و دارای مقادیر زیادی پروتئین ، فیبر ، کلسیم ، آهن و سایر مواد مغذی هستند. آنها در غذاهای سنتی مانند کاری و سوپ بسیار جذاب هستند ، اما همچنین بسیار خوشمزه هستند و در همبرگرهای سبزیجات ، سس ها ، دیگ ها و به عنوان یک غذای اصلی گیاه خوار مخلوط می شوند.
عدس خشک را می توان در دمای اتاق ، در ظرفی که هوا محکم باشد ، تا یک سال نگهداری کرد. معمولاً توصیه می شود عدس را قبل از افزودن به ظرف شستشو دهید ، و هر قسمت شکسته آن را سریعاً الک کنید. نیازی نیست که مانند دیگر لوبیای خشک یا نخود فرنگی عدس را خیس کنید ، اما اگر این کار را انجام دهید می توانید زمان پخت را به نصف کاهش دهید.
عدس سبز و پوی
عدس سبز سرشار از آنتی اکسیدان ، آهن و منیزیم است. آنها به ویژه به دلیل طعم فلفلی ، روی سالادها و به عنوان یک غذای گرم بسیار خوب کار می کنند. آنها طولانی ترین زمان پخت را از بین انواع مختلف ، حدود 45 نعناع دارند ، اما شکل خود را به خوبی حفظ می کنند. عدس پوی عدس اصلی سبز است که درواقع در منطقه لو پوی فرانسه برداشت می شود. رنگ آنها به رنگ خاکستری سبز یکسان است و به دلیل دارا بودن بهترین بافت و عطر و طعم در بین انواع عدس معروف هستند. به همین دلیل ، آنها گرانترین نوع هستند. یک و نیم فنجان عدس سبز خشک 24 گرم پروتئین ، 10 گرم فیبر ، 80 میلی گرم کلسیم و 4 میلی گرم آهن تأمین می کند.
